|
ΤΑ ΝΕΑ 29/12/2004 >B.X.
«Θ η λ ύ κ ω ν ε τ α κ ό τ σ ι α τ η ς γ λ
ώ σ σ α ς» ... Ξεχώρισε, συγκίνησε, «έγραψε» πόνο, σπαραγμό, συναίσθημα ο ολιγόλογος αλλά πολύ-νοηματικός χαιρετισμός του καθηγητή Δημήτρη Μαρωνίτη στον ιερό ναό του Αγίου Γεωργίου στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, όπου ειπώθηκε το ύστατο αντίο στον καθηγητή Γλωσσολογίας Τάσο Χριστίδη. Γι' αυτό και TA NEA δημοσιεύουν το «κόσμημα» λόγου και συναισθήματος ως φόρο τιμής στον εκλιπόντα, αλλά και τον δάσκαλο του λόγου που επωμίστηκε το θλιβερό καθήκον του αποχαιρετισμού: «Θα σφίξω τα δόντια μου και θα μιλήσω δυνατά για να με ακούσεις, φίλε, έτσι που είσαι χωμένος στα γαρίφαλα και στα τριαντάφυλλα. Εδώ που τα λέμε αυτό που έκανες, αυτό που έγινε, δεν το χωράει νους ανθρώπου. Κι ο πόνος που αφήνεις πίσω σου, ο σπαραγμός δεν τρώγεται με τίποτα. Ακατανόητος και αινιγματικός ο θάνατός σου. Αλλά και στη ζωή σου, φίλε, υπήρξες ένα άλυτο αίνιγμα. Καθώς, ακολουθώντας τον φιλόσοφο της γλώσσας που τόσο εκτιμούσες, ήσουνα συγχρόνως δείκτης, εικόνα, σύμβολο, όπως είναι δηλαδή στοιχειωμένη η ίδια η γλώσσα. Έτσι όταν σε βλέπαμε φίλε, λέγαμε ¨Νά, ο Τάσος". Κι όταν σε κοιτούσαμε, ομολογούσαμε "Ωραίος ο Τάσος". Κι όταν δούλευε το εφευρετικό σου μυαλό που θηλύκωνε τα κότσια της γλώσσας, λέγαμε "Να, ο Τάσος-σύμβολο"...». ... κ υ ν η γ ο ύ σ ε τ η μ ο ν α ξ ι ά «Υπήρξες φίλε, σπουδαίος γλωσσολόγος, εκπληκτικός
δάσκαλος και καλός - πολύ καλός γραφιάς. Αλλά πάνω από όλα φίλε,
υπήρξες ανεκτίμητος φίλος. Το ξέρω αυτό γιατί περάσαμε μαζί στα 40
χρόνια που γνωριζόμαστε, τρία τουλάχιστον ποτάμια: Τη |
